به دنبال سرنوشت

تا در اين دهر ديده كردم باز،گل غم در دلم شكفت به ناز
بر لبم تا كه خنده پيدا شد،گل او هم به خنده اي وا شد
هر چه بر من زمانه مي ازود،گل غم را از آن نصيبي بود
همچو جان در ميان سينه نشست،رشته عمر ما به هم پيوست
چون بهار جوانيم پژمرد،گفتم اين گل ز غصه خواهد مرد
يا دلم را چو روزگار شكستي هست،مي كنم چون درون سينه نگاه
آه از اين بخت بد چه بينم آه،گل غم مست جلوه خويش است
هر نفس تازه روتر از پيش است،زندگي تنگناي ماتم بود
گل گلزار او همين غم بود،او گلي را به سينه من كاشت
كه بهارش خزان نخواهد داشت...

نوشته شده توسط الهام در یک شنبه 20 شهريور 1390برچسب:,

من ازین دنیا چی میحوام...

دوتا صندلی چوبی، که منو تورو بشونه واسه ی گفتن خوبی

من ازین دنیا چی میخوام...

یه وجب زمین خالی، همونقدر که یک اتاقک بشه خونه ی خیالی

من ازین دنیا چی میخوام...

یه جعبه مداد رنگی، میکشم رو تنه دنیا رنگ خوبی و قشنگی

نوشته شده توسط الهام در یک شنبه 20 شهريور 1390برچسب:,

نوشته شده توسط الهام در یک شنبه 20 شهريور 1390برچسب:,

تا به معجزه ایمان نداشته باشیم، خداوند تجربه آن را نصیبمان نخواهد کرد

زندگی بسیار زیباست اگر تعریف زیبائی را مخدوش نکرده باشیم

صداقت حیرت انگیز است اگر مجال برای گفته شدنش داده باشیم

انتقاد سازنده ترین است اگر یاد گرفته باشیم چگونه بشنویم

و چه گونه عمل و تغییر کنیم

نوشته شده توسط الهام در یک شنبه 20 شهريور 1390برچسب:,

یادش بخیر

یادش بخیر زمانی که عشق بود و عاشقی

مجنون جان می داد برای لیلی

یادش بخیر زمانی که وفا بود و صداقت...

دلتنگی و انتظار که جای خودش بود...بماند...

یادش بخیر آن زمانی که عاشق فکر و ذکرش پیش معشوقش بود...

نگاهش به سوی کسی دیگر نبود و دلش ما یکی بود...

یادش بخیر زمانی که عشق بوی خیانت نمی داد...

دل عاشق جز معشوقش به هیچ دل دیگری راه نمی داد...

یادش بخیر آن زمان معرفتی بود، بودن عاشق در گرو بودن معشوقش بود...

یادش بخیر زمانی که عاشق شدن یک بار بود...

عشق ورزیدن و محبت همیشگی بود...

گذشت لحظه ای که قصه ی عشق حقیقت زندگی بود....حرفهای عاشق به معشوقش باور کردنی بود...یادش بخیر زمانی که کلام مقدس عشق در قلب عاشقان حک شده بود...

نوشته شده توسط الهام در پنج شنبه 17 شهريور 1390برچسب:,

وقتی به دنیا اومدی تو تنها کسی بودی که گریه می کردی و بقیه می خندیدند...سعی کن جوری زندگی کنی که وقتی رفتی تنها تو بخندی و بقیه گریه کنن...

در این شهر صدای پای مردمی است که همچنان که تو را می بوسند طناب دار تو را می بافند...مردمی که صادقانه دروغ می گویندو خالصانه به تو خیانت می کنند...در این شهر هرچه تنها تر باشی پیروز تری...

ما همیشه کسانی را که به فکرما هستن رو به گريه می اندازيم ، گريه می کنيم برای کسانی که به فکرما نيستن و به فکر کسانی هستيم که هيچوقت برامون گريه نمی کنن...

مشكل اساسی دنیای امروز اینست كه افراد نادان لبریز از اطمینان و اعتماد به نفس و افراد هوشمند پر از شك و تردید هستند....

نوشته شده توسط الهام در سه شنبه 15 شهريور 1390برچسب:,

عشق مرگ نيست زندگي است. سخت نيست عين سادگي است. عشق عاشقانه هاي باد وگندم است . اولين پناهگاه کودکي آخرين پناهگاه آدم است. زندگي زيباست حتي اگر کور باشي ؟ خوش آهنگ است حتي اگر کر باشي مسحور کننده است حتي اگر فلج باشي؟ اما بي ارزش است اگرثانيه اي عاشق نباشي اگر مي دانستي دل ترک خورده ي من با ياد چشمان باراني ات شکسته تر مي شود هيچ گاه به من پشت نمي کردي اگر مي بيني کسي به روي تو لبخند نمي زند علت را در لبان فرو بسته خودت جستجو کن...

نوشته شده توسط الهام در چهار شنبه 9 شهريور 1390برچسب:,

نوشته شده توسط الهام در چهار شنبه 9 شهريور 1390برچسب:,

دو روز مانده به پایان جهان، تازه فهمیده که هیچ زندگی نکرده است، تقویمش پر شده بود و تنها دو روز خط نخورده باقی مانده بود، پریشان شد. آشفته و عصبانی نزد فرشته مرگ رفت تا روزهای بیش‌تری از خدا بگیرد.

داد زد و بد و بیراه گفت!(فرشته سکوت کرد)

آسمان و زمین را به هم ریخت!(فرشته سکوت کرد)

جیغ زد و جار و جنجال راه انداخت!(فرشته سکوت کرد)

به پرو پای فرشته پیچید!(فرشته سکوت کرد)

کفر گفت و سجاده دور انداخت!(باز هم فرشته سکوت کرد)

دلش گرفت و گریست به سجاده افتاد!

این بار فرشته سکوتش را شکست و گفت: بدان که یک روز دیگر را هم از دست دادی! تنها یک روز دیگر باقی است. بیا و لااقل این یک روز را زندگی کن!

لابلای هق هقش گفت: اما با یک روز... با یک روز چه کاری می‌توان کرد...؟

فرشته گفت: آن کس که لذت یک روز زیستن را تجربه کند، گویی که هزار سال زیسته است و آن که امروزش را درنیابد، هزار سال هم به کارش نمی‌آید و آنگاه سهم یک روز زندگی را در دستانش ریخت و گفت: حالا برو و زندگی کن!

او مات و مبهوت به زندگی نگاه کرد که در گودی دستانش می‌درخشید. اما می‌ترسید حرکت کند! می‌ترسید راه برود! نکند قطره‌ای از زندگی از لای انگشتانش بریزد. قدری ایستاد، بعد با خود گفت: وقتی فردایی ندارم، نگاه داشتن این زندگی جه فایده ای دارد؟ بگذار این یک مشت زندگی را خرج کنم.

آن وقت شروع به دویدن کرد. زندگی را به سرو رویش پاشید، زندگی را نوشید و بویید و چنان به وجد آمد که دید می‌تواند تا ته دنیا بدود، می‌تواند پا روی خورشید بگذارد و می‌تواند...

او در آن روز آسمان خراشی بنا نکرد، زمینی را مالک نشد، مقامی ‌را به دست نیاورد، اما... اما در همان یک روز روی چمن‌ها خوابید، کفش دوزکی را تماشا کرد، سرش را بالا گرفت و ابرها را دید و به آن‌هایی که نمی‌شناختنش سلام کرد و برای آن‌ها که دوستش نداشتند از ته دل دعا کرد.

او همان یک روز آشتی کرد و خندید و سبک شد و لذت برد و سرشار شد و بخشید، عاشق شد و عبور کرد و تمام شد!

او همان یک روز زندگی کرد، اما فرشته‌ها در تقویم خدا نوشتند: او درگذشت، کسی که هزار سال زیسته بود.

نوشته شده توسط الهام در شنبه 25 تير 1390برچسب:,

میتوان تنها شد
میتوان زار گریست
میتوان دوست نداشت و دل عاشق آدمها را زیر پاها له کرد
میتوان چشمی را به هیاهوی جهان خیره گذاشت
میتوان صدها بار علت غصه دل را فهمید
میتوان بد شد و بد دید و بد اندیشه نمود!
آخرش هم تنها میتوان تنها رفت...
با جهانی همه اندوه و غم و بدبختی...
یادگاری؟ همه جا تلخی و سردی و غرور
فاتحه؟ خوب شد که رفت! عجب آدم بد خلقی بود!
ولی ای کودک زیبای دلم، آن ور سکه تماشا دارد...

نوشته شده توسط الهام در شنبه 25 تير 1390برچسب:,

چه بسیار دلهایی که می پرستند و نیکی می ورزند و پرستش و تقوی و نیکی نیز در آنها زشت و آلوده و پلید است.

و چه دلها که عشق می ورزند و گناه می کنند و خطا و هوس و گناه نیز در آنها زیبا و پاک و زلال است.

نوشته شده توسط الهام در شنبه 25 تير 1390برچسب:,

زندگی بیشترش سوختن ست ، درس آموختن ست !
زندگی تجربه تلخ فراوان دارد !
دو سه تا کوچه و پس کوچه و اندازه یک عمر بیابان دارد !

نوشته شده توسط الهام در شنبه 11 تير 1390برچسب:,

اگر صخره و سنگ در مسير رودخانه زندگي نباشد صداي آب هرگز زيبا نخواهد شد




خداوند بينهايت است اما به قدر نياز تو فرود مي آيد به قدر آرزوي تو گسترده مي شود و به قدر ايمان تو كارگشاست



اگه يه روزي فكر كردي نبودن كسي بهتر از بودنشه چشاتو ببند و نبودنشو تصور كن اگه چشمات خيس شد بدون كه هنوز دوسش داري



آنجا به آسمان به سقف نیلگون آن جا که شب ماه بر قندیل آسمان می رقصد و شمع دان بر شاخک اختران در پرند کهکشان سوسو میزنند...به آنجا بنگر ، صدایی امید بخش و خدایی به گوشم میرسد ،
می دانی چه میگوید:
اشک مریز ، تو نیز چون دیگرانی .... بدان که خوشبختان جهان هرگز عاشق نبوده اند .... چنان که عاشقان بزرگ
هرگز خوشبخت نبوده اند...

نوشته شده توسط الهام در شنبه 11 تير 1390برچسب:,

عشق رازي است مقدس براي كساني كه عاشقند ؛ عشق براي هميشه بيكلام مي ماند ؛
اما براي كسانيكه عشق نمي ورزند ، عشق شوخي بي رحمانه اي بيش نيست

نوشته شده توسط الهام در شنبه 11 تير 1390برچسب:,

رودخانه زندگي همه ما را با خود مي برد ؛ فقط بايد آرزو كنيم كه اين رودخانه به مرداب نريزد
مردابي كه سكون و آرامشش فريب مان مي دهد و گمان كنيم كه .......
بگذاريم حتي به آبشارهاي بلند بپيوندد .
چه باك !

نوشته شده توسط الهام در شنبه 11 تير 1390برچسب:,

گاه یک لبخند انقدر عمیق میشود که گریه می کنیم
گاه یک نغمه انقدر دست نیافتنی میشود که با ان زندگی می کنیم
گاه یک نگاه انچنان سنگین میشود چشمانمان رهایش نمی کند
گاه یک عشق انقدر ماندگار می شود که فراموشش نمی کنیم

نوشته شده توسط الهام در جمعه 10 تير 1390برچسب:,

يك‌ كف‌ دست‌ خاك‌ ممكن‌ است‌ هيچ‌ وقت
هيچ‌ اسمي‌ نداشته‌ باشد و تا هميشه، خاك‌ باقي‌ بماند، فقط‌ خاك
اما حالا يك‌ كف‌ دست‌ خاك‌ وجود دارد كه‌ خدا به‌ او اجازه‌ داده‌ نفس‌ بكشد
ببیند، بشنود، بفهمد، جان‌ داشته‌ باشد.

نوشته شده توسط الهام در جمعه 10 تير 1390برچسب:,

عیب جامعه این است که همه می خواهند آدم مهمی باشند و هیچ کس نمی خواهد فرد مفیدی باشد


رسم زندگی این است روزی کسی را دوست داری و روز بعد تنهایی به همین سادگی او رفته است و همه چیز تمام شده مثل یک مهمانی که به آخر می رسد و تو به حال خود رها می شوی چرا غمگینی ؟ این رسم زندگیست پس تنها آوازبخوان                                                                                       مردم به همان اندازه خوشبخت اند که خودشان تصمیم میگیرند. خوشبختی به سراغ کسی میرود که فرصت اندیشیدن در مورد بدبختی را نداشته باشد. دریا باش که اگر کسی سنگی به سویت پرتاب کرد سنگ غرق شود نه آنکه تو متلاطم شوی

نوشته شده توسط الهام در جمعه 10 تير 1390برچسب:,

کوچک که بودیم چه دلهای بزرگی داشتیم ،

 اکنون که بزرگ شده ایم چه دلتنگیم ،

کاش همان کودکی بودیم که حرفهایش

را از نگاهش می توان خواند ،

اما اکنون اگر فریاد هم بزنیم کسی نمی فهمد

و دل خوش کرده ایم که سکوت کرده ایم ،

 سکوت پر بهتر از فریاد تو خالیست !

نوشته شده توسط الهام در جمعه 10 تير 1390برچسب:,

گاه می توان تمام زندگی را در آغوش گرفت ،

 فقط کافیست تمام زندگیت یک نفر باشد....

نوشته شده توسط الهام در جمعه 10 تير 1390برچسب:,

خدایا ، ای مهربانترین مهربانان ، کسی به شوق تو می خواهد پرواز کندتو پر و بالش باش ،

کسی به شوق تو می روید تو آبش باش ، کسی از سوزش دل با تو سخن می گوید تو زبانش

باش ، کسی تو را صدا می کند تو ندایش باش ، کسی تو را عشق می ورزد تو معشوقش باش!

نوشته شده توسط الهام در جمعه 10 تير 1390برچسب:,

بچه که بودیم دخترا عاشق عروسک بودن و پسرا عاشق مردای قوی...اما بزرگتر که شدیم، دخترا عاشق مردای قوی و پسرا عاشق عروسک شدن!!!

نوشته شده توسط الهام در سه شنبه 7 تير 1390برچسب:,

در این متروکه ی دنیا که یاری نیست...نشانی از کسی یا از دیاری نیست...به عشقی جز خداوند اعتباری نیست...

نوشته شده توسط الهام در سه شنبه 7 تير 1390برچسب:,

هنگامی که از جاده های شب عبور می کنی،هرگز در این اندیشه مباش که خورشید برای تو بیگانه طلوع خواهد کرد...و قلبی که به هوس گفت: دوستت دارم...بدان هرگز معنی لغت عشق را خواهد داشت...

نوشته شده توسط الهام در سه شنبه 7 تير 1390برچسب:,

مردم اغلب بی انصاف، بی منطق و خود محورند ولی آنها را ببخش...اگر مهربان باشی تو را به داشتن انگیزه های پنهان متهم می کنند ولی مهربان باش...اگر شریف درستکار باشی فریبت می دهند ولی شریف و درستکار باش...نیکی های امروزت را فراموش می کنند ولی نیکوکار باش...بهترین های خود را ببخش حتی اگر هیچگاه کافی نباشد...و در نهایت میبینی که هر آنچه هست همواره میان تو و خداوند است، نه میان تو و مردم...کوروش کبیر

نوشته شده توسط الهام در دو شنبه 6 تير 1390برچسب:,

اگر دروغ رنگ داشت هر روز شاید ده ها رنگین کمان از دهان ما نطفه می بست و بی رنگی کمیاب ترین چیزها بود...( علی شریعتی )

نوشته شده توسط الهام در دو شنبه 6 تير 1390برچسب:,

شیمی دانی که از قلب خود عناصر شفقت،احترام،آرزو،توجه،تاسف،شگفتی و بخشایش را استخراج و آنها را باهم ترکیب می کند، اتمی را می سازد که  {عشق} نام دارد...

نوشته شده توسط الهام در دو شنبه 6 تير 1390برچسب:,

چه ساده با گریستن خویش زنده می شویم و چه ساده در میان گریستن می میریم و در فاصله ی این دو به سادگی چه معمایی می سازیم به نام: زندگی!

نوشته شده توسط الهام در یک شنبه 5 تير 1390برچسب:,

شاید آن روز که سهراب نوشت: تا شقایق هست زندگی باید کرد خبری از دل پر درد گل یاس نداشت... باید اینجور نوشت: هر گلی هم باشیم...چه شقایق چه گل  پیچک و یاس زندگی اجباریست...

نوشته شده توسط الهام در یک شنبه 5 تير 1390برچسب:,

خورشید دوست داشتنی است...به خاطر وسعت روحش...که شب هنگام ناپدید می شود تا ماه فراموش کند این حقیقت تلخی را که:از او نور می گیرد...

نوشته شده توسط الهام در یک شنبه 5 تير 1390برچسب:,